Victor Anufriev

De taal van de kunst kent geen nationale of politieke grenzen. De belangstelling voor Oost-Europese kunst was er altijd, maar de liberalisering in de Sovjetunie na Gorbatsjov heeft vrijwel onmiddellijk geleid tot een groei in culturele activiteit op het Europese vasteland.

Veel Russische kunstenaars waagden de stap naar de veelbelovende westerse markt. Vooral de kunst uit St.Petersburg, de van oudsher op het westen gerichte stad, vindt veel waardering in het buitenland.

Victor Anufriev was een van de vele kunstenaars die al in 1989 vanuit St. Petersburg de eerste buitenlandse stappen zette. Hij en zijn generatiegenoten laten ons kennismaken met een zelfstandige kunstrichting binnen het Russische postmodernisme van het laatste decennium van de twintigste eeuw: het Petersburgse neosymbolisme.

Samen met kunstenaars als Alexander Trineev, Alexander Bazarin, Galina Zmanovskaja en Andrej Sofjin behoort Victor Anufriev tot dé vertegenwoordigers van deze stroming. De aantrekkingskracht van het experimentele werk van Anufriev, die werkend vanuit de traditie deze tegelijkertijd ver achter zich laat, ligt in het gebruik van een tot dusver nooit eerder getoonde combinatie van materialen in de grafische kunst.



Pomegranate Drink, 1997

Deze opvallende techniek, samen met de verfijnde stilering leidt tot de bijzondere uitstraling van zijn werk. Zijn eigenzinnige composities, het opvallende kleurgebruik en de experimentele schildertechniek zijn typerend voor zijn altijd herkenbare, karakteristieke stijl. Of hij nu werkt op hout, op papier of linnen, de Oud-Russische schildertradities zijn leidraad in al zijn werken.

Victor Anufriev woont samen met zijn vrouw Katya en kinderen in St. Petersburg. Hier heeft hij ook zijn atelier. Hij heeft exposities in heel Rusland en toenemend in de rest van Europa, de VS, Azië en Latijns Amerika. Zo nam hij in 1997 deel aan de Trienale in Osaka (Japan). Hij was een van de elf Russische kunstenaars die wisten door te dringen tot de finale. In 1999 en 2000 toonde hij zijn werk op een grote expositie in Quito (Ecuador).

Terwijl kunstkenners wel al een naam verbonden aan zijn stijl - het Petersburgse neosymbolisme - beschouwt hij zich zelf niet als een kunstenaar die behoort tot deze of gene richting of school. Hij noemt zijn werk ook wel spiritueel, waarmee hij doelt op de meditatieve toestand waarin het tot stand komt.



Paradise Bird, 1999

Zijn werk is beïnvloed door de traditionele Russische iconen, door schilders als Matisse en Picasso, en zelfs door het monumentalisme van de voormalige Sovjetunie. In Victors werk zijn deze inspiratiebronnen samengesmolten tot een nieuwe, eigentijdse stijl.

De kunstenaar Anufriev is in zijn professionaliteit sterk gevormd door zijn opleiding aan de Mukhina-academie in St.-Petersburg. Op de academie (voorheen Baron Stiglitz Academie) wist Victor door te dringen tot de hoogste afdeling, de afdeling monumentale schilderkunst. Met name de oude technieken, zoals fresco en mozaïek worden hier onderwezen. Deze opleiding wordt nationaal en internationaal als de beste van Rusland beschouwd.



Mother and Child, 2000

De culturele tradities van zijn geboorteland en de speciale atmosfeer van St.Petersburg liggen aan de basis van zijn onnavolgbare kunst. Maar op zijn schilderkunstige zoektocht besefte Victor al snel dat de traditionele schilderwijze alleen, niet volstond om uiting te geven aan hetgeen hij wilde laten zien. Met zijn zelf in vele jaren ontwikkelde, verfijnde techniek is hij in staat verrassende visuele effecten en een complexe stofuitdrukking te creëren, waardoor zijn werk haar expressieve karakter krijgt.



Antract, 1997
De laatste jaren is Anufriev zich steeds meer gaan toeleggen op werken op hout en op linnen. Zijn iconen getuigen van perfecte techniek en materiaalbeheersing en groot respect voor de eeuwenoude schilderkunst van de Russisch- orthodoxe kerk. Zo gebruikt Victor alleen maar speciale houtsoorten en maakt hij onder meer gebruik van textiel en goudfolie.
Zijn visie, zijn opvattingen over de hem omringende wereld drukt hij niet uit in een natuurgetrouwe weergave maar door middel van symboliek en motiefkeuze. Hierbij schuwt hij de abstrahering niet. Overigens blijft het meditatieve karakter van de icoon volledig behouden.

Victor Anufriev probeert in zijn werk uitdrukking te geven aan het zelfverwerkelijkingsproces waarbij de mens zijn levenservaring leert te zien in termen van bewustzijn van de hem omringende ruimte. In de nooit aflatende zoektocht naar de ware identiteit en uiteindelijke bestemming van de mens ligt de essentie van het werk van Victor Anufriev.

Victors werk heeft een nadrukkelijk moderne en tegelijkertijd zeer decoratieve uitstraling.
Het is onmiskenbaar Russisch. Niet alleen de composities op doek of de iconen in hun materiaal, techniek en thematiek, maar ook het grafisch werk dat met zijn vaak oriëntaalse invloeden, altijd een melancholisch karakter houdt.

Werk van Victor Anufriev maakt inmiddels deel uit van privé-verzamelingen in Rusland, Verenigde Staten, Frankrijk, Duitsland, Nederland, België, Polen, Japan, Italië, Finland, Ecuador en Hong Kong.



Mystery of Love, 1995